Hoewel ik het eerste bloeiende takje heide al gespot had tijdens een fotowandeling op 8 juni duurde het natuurlijk nog een tijdje voor de heidebloei echt van start zou gaan. Al enorm vroeg in het seizoen begint Koning Heidekoorts Dave Zuuring iedereen aan te jagen met zijn #Heidekoorts.
Het was dan ook erg leuk om met Dave af te spreken om samen op de Posbank te gaan kijken hoe de heide ervoor stond. Het plan was om 29 juli om 5:00 te starten om de zonsopkomst te bekijken op de Posbank. Maar...... hoewel Dave alles goed had voorbereid was hij blijkbaar het alarm van zijn wekker vergeten te zetten.. Dat heeft mij uiteraard niet tegengehouden dus met zonsopkomst stapte ik de heide op en ben ik naar mijn favoriete stekje op de Kraaienberg gaan kijken en wachten tot de zon zich liet zien.
Het was wel wat bewolkt maar er zat even best wel wat kleur in de lucht. De heide zelf bloeide nog maar beperkt dus de echte paarse gloed zat er nog niet helemaal in. Wel kwam ik al vrij snel een ree tegen tussen de paarse heide.
Ik vind zelf het moment dat de zon boven de bomenrij uitkomt wel mooi om te zien maar fotografisch vaak niet zo interessant. Die lichte bol van de zon krijgt al snel veel te veel aandacht in een foto. Het moment daarna is echter wel erg mooi als er verschillende plekjes in het landschap opgelicht worden door het eerste zonlicht.
Wanneer het landschap dan even heerlijk goud kleurt is mijn favoriete moment en dat maakt het vroege opstaan weer helemaal waard.
Tegen die tijd had ook Dave inmiddels zijn schoonheids-slaapje erop zitten en melde hij zich met wat berichtjes om te vragen of hij alsnog zou komen met koffie en wat lekkers. Daar zeg je natuurlijk geen nee tegen als je zo vroeg op bent gestaan. Vanaf de Kraaienberg ben ik langzaam naar het Posbank Paviljoen gelopen om hem tegemoet te lopen, ondertussen af en toe stoppend voor wat andere foto's.
Dave had zijn belofte waar gemaakt en had naast koffie ook een Hoorner ring (Texelse koek) meegenomen.
Na wat eerdere gesprekken hadden we wat t-shirts ontworpen voor zijn #heidekoorts gekte en deze t-shirts waren net binnengekomen tijdens zijn vakantie. Een perfect moment dus om een selfie te maken met deze t-shirts.
Na de koffie hebben we het rondje nog even voortgezet en zijn we via de Potjesberg naar beneden gelopen.
We kwamen ook nog een reebok en een pony tegen die we uiteraard ook gefotografeerd hebben tussen de bloeiende heide.
Het was een geweldige gezellige ochtend en mooie start van het heideseizoen.
De week erna zouden we op vakantie gaan maar het was nog heerlijk weer en daarom ben ik op 30 juli nog even met mijn dochter Anne voor de zonsondergang naar de Posbank geweest. We hebben samen een mooie wandeling gemaakt vanaf het paviljoen naar de kraaienberg en weer terug.
Bij de bank van Pos uiteindelijk mijn statief opgezet en rustig afgewacht terwijl mijn dochter genoot van het uitzicht en een luisterboek. De wolkenlucht leek niet heel veelbelovend maar uiteindelijk kleurde het toch nog even erg fraai.
De heide op de Posbank moest daarna even wachten want we hadden een familievakantie gepland op Terschelling. Op Texel waren we al diverse keren geweest en ook Ameland hadden we een keer bekeken maar Terschelling was nieuw en dan moet je toch even op zoek naar mooie plekjes.
Van Dave die net terug was van Texel had ik al begrepen dat de heide daar al verder in bloei stond dan op de Posbank. Benieuwd of dit ook op Terschelling zo zou zijn.
Heide op Terschelling
Het weer op Terschelling was wat wisselvallig met af en toe wat regen en vooral een flinke wind. In de duinen achter het vakantiehuis dat we gehuurd hadden lag echter een mooi duinengebied waardoor ik snel nog even kon gaan wandelen als de condities goed waren.
Op 5 augustus was het rond zonsondergang even droog en leek er ook wat minder lage bewolking te zijn.
De workshop Weer & Planning van Dutch Photo Academy door stormchaser Paul Begijn hielp me al aardig om de condities vooraf in te kunnen schatten.
Na een korte wandeling had ik een mooi plekje in de luwte van een nog hoger duin gevonden met een mooie heide voorgrond. De foto zelf was nog wel een uitdaging want ik wilde een HDR belichting maken voor de lucht maar een enkelvoudige belichting van de voorgrond omdat het met windkracht 4-5 anders geen scherp beeld zou opleveren.
Ik ben eigenlijk best blij met dit beeld.
Ik gebruik Instagram voor het delen van mijn beelden maar ik blijf me verbazen hoe makkelijk het is om andere mensen te leren kennen op die manier.
Bij toeval had ik diezelfde avond een korte chat met een andere fotograaf Marco Lok. We volgen elkaar al een tijdje op instagram. Wat bleek, hij was ook op Terschelling en zat een plaats verder dan ons in een hotel.
Ook schreef hij dat hij al jaren op Terschelling kwam en diverse mooie plekjes wist. Na wat ideeën uitwisselen hebben we de avond erop afgesproken om samen te fotograferen bij het seinhuisje.
Ook had ik die week al een aantal maal contact met Marjolein van Roosmalen een locale fotograaf die uiteraard ook veel plekjes weet. We troffen elkaar zelfs nog even op de jaarmarkt in Midsland waar ze haar mooie foto's verkocht.
Het seinhuisje is echt een prachtplek en hoewel de zonsondergang minder spectaculair was dan gehoopt was het wel erg leuk om even samen te fotograferen. We hebben meteen afgesproken om de ochtend erna een andere mooie plek op te zoeken die hij kende.
De zonsopkomst viel ook wat tegen door de lage bewolking maar wat een schitterende locatie was dat. Een fraaie boom met allemaal paadjes als leading lines tussen de bloeiende heide.
Bedankt voor het delen van jullie tips Marco en Marjolein, het was leuk om jullie te ontmoeten op Terschelling.
Terug naar de Posbank
Enkele dagen later waren we weer thuis en wilde ik graag weer even kijken op de Posbank hoe de heide erbij stond. Deze keer had ik afgesproken met Ineke Sijtsma, een fotografe die ik al vaker had getroffen bij fotowandelingen. Omdat de condities er goed uitzagen met een kans op wat grondmist had ik al verwacht dat er meerdere fotografen zouden zijn.
Op de parkeerplaats kwamen we Paul Begijn en Yuri van den Bosch al tegen. Nadat de zon op was troffen we ook Ellen van den Doel nog met Annet Bijsterbosch.
Op het moment dat het licht het allermooist was besloot ik om mijn macro lens eens te gebruiken omdat ik met een open diafragma (f2.8) een fijne onscherpte in de voorgrond kon creëren.
Mijn favoriete heidefoto van 2025
Als onderwerp koos ik een jong berkenboompje dat ik al vaker gefotografeerd heb.
Dit is echt mijn favoriete heidefoto van dit jaar!
Toen het mooiste licht voorbij was zijn we (Ellen, Annet, Ineke en ik) allemaal nog even met de macrolens aan de slag geweest.
Door een plastic boterhamzakje voor de lens te plaatsen met een gat erin kun je mooie effecten bereiken.
Wederom een supergeslaagde zonsopkomst op de Posbank met veel leuke ontmoetingen.
In de avondzon
Een week later besloot ik 's avonds nog even naar de Posbank te rijden om in het gouden uurtje te fotograferen.
Het was lekker zomers weer en vanaf het paviljoen heb ik een stukje gewandeld naar de Kraaienberg en weer terug. Onderweg trof ik veel wandelaars en ook weer wat andere fotografen. Voor mij is de Posbank dichtbij maar ik kwam ook mensen tegen die een stuk langer hadden moeten reizen. Zo trof ik boven bij het paviljoen Ron Vuijk en terwijl ik met hem stond te praten kwam er iemand op mij aflopen die riep, Hé, jij bent toch John Goossens. Nou, dat is mij echt nog nooit gebeurt. Het bleek Lizzy van Stein die vanaf het andere eind van de A12 deze kant op was gekomen voor de heidebloei.
Het was leuk om hen te ontmoeten daar.
De bronstroute
Het is 20 september en de eerste foto's van de hertenbronst kwamen al voorbij. Samen met mijn vaste wandelmaat Igor Raben besloot ik om de bronstroute van natuurmonumenten te lopen. Deze begon bij het Posbank paviljoen en liep via de Rheder- en worth Rhederheide naar de Elsberg en weer terug.
De zonsopkomst was qua kleur echt een spektakel en even had ik spijt dat we hier stonden in plaats van op de Heuvense berg, maar ik kon toch nog even een foto meepakken aan de kant van de Potjesberg.
De totale route die we gelopen hadden, inclusief een kijkje bij de wildobservatie op de Elsberg was zo'n 14 kilometer. De burlende herten waren wat ver weg voor de zoomlens maar een spotter met een Svarovski kijker liet ons even meekijken naar wat herten in de verte.
De Schotse hooglanders daarentegen lieten zich nog even fotograferen in de laatste restjes heide van het seizoen.
Via het kunstwerk "Highlander" van Jantien Mook liepen we weer terug naar de Posbank. Mooie route die ik nog niet kende.
De zomer zit er inmiddels weer op en de herfst zit er al weer aan te komen. Wat mij betreft was het heideseizoen van 2025 weer zeer geslaagd met vooral erg veel leuke en soms verrassende ontmoetingen.
Dank aan iedereen voor de gezelligheid en leuke gesprekken en tot de volgende keer in het veld.
Reactie plaatsen
Reacties
Ha John, wat leuk om te lezen hoe je volop van de heide heb genoten dit jaar. Wat een geluk dat je er zo dichtbij woont, maar ook super leuk dat je ook de Waddeneilanden aandoet voor de mooie paarse heide.
Zeker leuk je zo in ‘het wild’ ontmoet te hebben en zoals gezegd ben je altijd welkom in Zuid-Holland om met de camera op pad te gaan! 😉
Gr, Lizzy